You deserve me.

Dean stond onderaan de grote berg, 1 van de grootste bergen van Yuino. een kleine sluwe glimlach lag op zijn lippen, Dachten ze nou echt dat hij helemaal naar boven ging klimmen? Nee, Dean is misschien niet zo slim. Maar dit vindt hij nergens op slaan. Hij voelde hoe zijn handen gloeide en hoe er een slang, een soort draaikolk van vuur rond zijn benen vormen, een brandplek was zichtbaar op het gras en hij rees naar boven. Hij voelde en zag ook hoe de kolk verdween in het niets en hij landde rustig neer op de grond, zijn vuurrode ogen kleurde weer blauw en hij staarde naar de horizon, hij staarde naar de zon die onder ging. dit was 1 van de mooiste tijden per dag, en hij vondt het geweldig om dat hier op de berg door te brengen. Hij deed zijn afgetrapte gympen uit en hij voelde het frisse gras onder zijn voeten. Met stappen liep hij naar de kant, Hij liet zich vallen op het gras en liet zijn benen naar beneden wapperen. Hier zat hij dan, een jongen die aan de rand van de afgrond zit naar een zonsondergang te kijken. Hij zag al hoe de lucht roze kleurde en zijn glimlach, zijn speelse glimlach werdt groter terwijl hij naar de horizon keek.

Lokken rood als hellevuur werden bewogen door een lichte bries, zacht bewogen ze zich op de wind, een glimlach lag om de lippen, een zoete, misschien zelfs verleidelijke glimlach. Lippen die de kleur hadden al de lokken, prachtig rood. De ogen glansden in het licht van de zon, die zich langzaam aan de horizon deed onderdompelen. Ogen die de kleur hadden als brandend vuur, alles aan de vrouw deed je denken aan vuur, alles. Het slanke lichaam was gehuld in een korte jurk, die net over de dijen viel, een zachte, romig gekleurde stof, afgezet met smalle strook kant. Haar voeten waren in het vochtige gras geplaatst, al enige tijd stond ze hoog op de berg, keek ze naar de zon die langzaam, tergend langzaam haast naar beneden zakte, ze had zich niet verveeld, anderen wellicht wel maar zij had genoten. Ze hoorde hoe het gras bewoog, voelde haast hoe het gras bewoog, voelde dat iemand anders op berg was verschenen. Een zachte, haast onhoorbare plof klonk, een lichaam dat zich in het gras liet vallen. Seconden verstreken waarna ze omkeek, keek naar wie haar was komen vergezellen. Verder van haar vandaan zag ze het lichaam zitten, aan de rand van de berg. De glimlach bleef om haar lippen, moeite om naar hem toe te lopen deed ze nog niet, een moment gleed haar blik weg van de man, een moment ging deze weer naar de horizon.

In zijn ogen viel hem iets op, een gedaante. Hij draaide zijn hoofd om en keek naar een vrouw. Een vrouw met hellevuur rode lokken, Haar ogen in de kleur van vuur. Bloedrode lippen. een kleine eigenwijze glimlach kwam op zijn gezicht toen hij naar haar keek. Hij sprong omhoog en hij deed zijn bondkraag goed. Hij liep naar hara toe en ging naast haar staan. een verleidelijke glimlach op zijn gezicht. "Prachtig hé? zo'n zonsondergang" zei hij zacht. verleidelijk. Hij keek haar lief aan, een charmante blik was op zijn gezicht te vinden. Daarna keek hij weer naar de horizon. "De kleuren die in elkaar overgaan.." mompelde hij zacht. Hij was misschien een flirt, een man die leeft voor vrouwen. Maar deze jongen is wel pienter, en heeft wel een gezond verstand ook heeft hij vaak opmerkingen klaar. Hij zag hoe de zon steeds verder daalde en hij keek weer naar de vrouw. "Dean.." zei hij lief. "en jij?" zijn normale verleidelijke stem gebruikte hij. hij kon er niks aan doen dat het verleidelijk was, maar zo was zijn stem gewoon. Het was wel een pluspunt dat hij die stem had, want veel vrouwen vielen ervoor. Hij wachtte op de naam van haar. Hoe deze prachtige dame heet.

Haar blik ging naar de horizon, met een glimlach om haar lippen keek ze de kleuren die in elkaar leken over te lopen. Ze hoorde hoe voetstappen dichterbij kwamen, voelde hoe er iemand aan haar zijde ging staan, wat maakte dat haar blik van de horizon naar opzij ging, naar de persoon die naast haar kwam te staan. Een verleidelijke glimlach lag om de lippen van de man, ze hoorde hoe hij sprak, luisterde naar zijn woorden. Zijn stem klonk verleidelijk, charmant, ze knikte op zijn woorden, ze hield van een zonsondergang. Langzaam deed ze zon zich steeds meer naar beneden zakken, tot deze bijna verdwenen was, ze hoorde opnieuw zijn stem, hoe hij zijn naam zei, naar de hare vroeg. Zijn stem bleef iets verleidelijks hebben, ze glimlachte vriendelijk en misschien zonder dat ze daar zelf erg in had wat verleidelijk. “Faith.” Haar stem was zacht, zoet als honing, fris.

Zijn ogen vol met vlammetjes die danste waren gericht op de vrouw die waarschijnlijk hetzelfde element had als hij. Het haar als de kleur van hellevuur en haar prachtige rode ogen met vlammen gevuld maakte dat wel duidelijk. Zijn lieve neppe blik had hij op haar gericht. hier zou hij wel mee willen 'spelen'. Een visje in de grote zee die hij wel kon vangen en kapotmaken. Een grijns lach om zijn lippen bij de gedachte. Hij hoorde de woorde die ze sprak. Haar stem klonk zoet, zacht. Het klonk voor hem in de oren teer. Makkelijk. "Mooi.." zei hij zacht, het klonk onzeker en schattig maar hij was dat totaal niet. Hoe hij met zijn nepheid iedereen kon verleidelijk was wonderbaarlijk. "Hmm.." mompelde hij zacht. Hij wist niet wat hij moest zeggen. nooit was hij zo snel uitgepraat maar niks wist hij nu te verzinnen. Hij keek haar aan met de vurige ogen. Hij blooste even schattig. "Je heb prachtige ogen, weet je dat?" hij grijnste toen hij wist dat het ongeveer dezelfde vlammerige kleur was als die van hem.

Ze hoorde hoe zijn stem klonk, de toon in zijn stem deed hem onzeker, haast schattig lijken. Iets in haar leek haar te waarschuwen, dat hij diep van binnen niet zo was, dat ze trouw moest blijven, maar de toon, de stem die haar dat zei negeerde ze. Het maakte haar op het moment weinig uit, ze kon nog niet weten hoe alles zou verlopen, ze kon zelf beslissen als het genoeg was. Zij blik ging naar haar ogen, hij keek haar in de ogen, zij volgde zijn voorbeeld en keek in de zijne. Een blos verscheen op zijn gezicht, waarna zijn stem klonk. Ze zag hoe hij grijnsde. “Wel, dankje.” Ze glimlachte vriendelijk, waarna ze haar blik een moment weer over hem heen deed glijden. Hij blik bleef bij zijn ogen hangen. “Jijzelf hebt ook mooie ogen.” Opnieuw verscheen er een glimlach, opnieuw klonk er een waarschuwing door haar hoofd, maar een compliment zou toch geen kwaad kunnen?

Hij hoorde hoe ze een compliment terug gaf. Voor een kort moment werd zijn grijns een sluw glimlachje toen hij weer naar de horizon keek maar daarna veranderde het alweer snel in een grijns. Een klein vlammetje leek in zijn ogen te flikkeren. Zijn ogen begonnen de golvende kleur te krijgen van knisperend vuur. "Wat doet zo'n prachtige dame zoals jij eigenlijk hier? je zou moeten opgesloten worden anders worden mensen verblind" zei hij zacht, teder. Zijn stem. Het was een foute openingszin maar meestal moesten meiden er van lachen. Hij keek haar met een scheef hoofd. Hij liet zijn hand naar haar gezicht gaan om daar een rode lok te verwijderen en achter haar oor te schuiven. Voorzichtig deed hij het en hij keek geconcentreerd naar de lok alsof hij bang was dat hij iets zou beschadigen. Zoveel trucjes... Zoveel manieren om vrouwen als een blok voor je te laten vallen. Iets waar hij zich een expert iin kon noemen....