The same for me please ~

Voor Jared en Chance
------
Jared zat aan de bar en tikte met zijn vingers op het hout. ''Een vodka alsjeblieft,'' de man achter de bar schonk een glas in en schoof het naar Jared, die in een slok het hele glas naar binnen slokte. Hij veegde met de rug van zijn hand zijn mond af en keek even de bar rond. Hij zag een jongen en een meisje met elkaar kletsen en een beetje klef aan het zoenen waren. Hij staarde weer voor zich uit. Er hing een rokerige geur en er klonk zachte muziek. Jared tikte met zijn voet op de grond en likte langs zijn bovenlip. ''Nog eentje alsjeblieft..'' mompelde hij. De man keek hem even aan maar schonk toen nog een wodka in. Jared dronk hem weer in een slok op. Hij keek naar zijn glas. Hij wou eigenlijk nog een vodka. Maar hij wist dat het beter was als hij het niet deed. Hij voelde zich al wat licht in zijn hoofd, dus het was maar beter als hij het niet deed. Hij zuchtte en leunde tegen de rugleuning van de kruk.

Diepbruin gekleurde lokken vielen langs het gezicht, deden een deel van de zacht grijs gekleurd ogen verbergen, een moment leek het gepraat te verstommen wanneer de jongen de ruimte instapte. Zijn hand lag gerust op de deur, die hij nog geopend hield, zacht trommelde de vingers op het hout terwijl zijn blik door de ruimte gleed. Een glimlach lag gerust om zijn lippen terwijl hij de personen bekeek die zich in de kroeg hadden verzameld, mannen lieten zich over de bar vallen om met glazige blik de barman om een zoveelste drankje te vragen, andere wisten zich goed staande te houden, leken nog geen last te hebben van het alcohol dat door hun bloed stroomden. Mensen die zich in groepen hadden verzameld, maar ook personen die alleen waren gaan staan, die geen behoefte leken te hebben aan gezelschap of niemand bij zich hadden om de avond mee door te komen. Met kalme passen liep hij van de deuropening naar de bar, om zijn lichaam op één van de krukken laten vallen. Zijn blik gleed een moment weer door de ruimte, voor hij zich om de barman richtte. “Een Wodka graag.” Met een snel gebaar werd een glas gevuld en naar hem toe geschoven, met een glimlach nog steeds om zijn lippen zette hij het glas aan zijn mond, om de vloeistof in enkele teugen op te drinken.

Jared liet zijn blik glijden over de jongen die zojuist binnen kwam lopen. Hij had bruin haar dat langs zijn gezicht gleed. Hij had een mooi vorm gezicht en zijn ogen straalde rust uit. ''Ik ook nog een alstublieft..'' mompelde Jared en hij keek nog even naar de jongen terwijl hij zijn glas achterover sloeg. Nog eentje kon geen kwaad. Hij vond het niet erg om morgen een kater te hebben, misschien had hij het er wel voor over hij voelde zich namelijk op dit moment nogal rot, en natuurlijk probeert hij dat weer te verbergen door te drinken, heel veel te drinken. Hij giechelde eventjes. Zijn hoofd was licht. De alcohol begon in te werken. Hij vond het wel grappig, hij was niet helder, daarom moest hij lachen, daar had hij altijd last van. Jared wist al sinds hij jong was dat hij op jongens viel. Al was hij daar nooit over uit gekomen, hij had het nooit verteld aan iemand. Niet omdat hij zich ervoor schamen, maar de gevolgen ervan waren nogal.. nouja, pijnlijk. Jared fronste en zuchtte diep, hij gleed met zijn vinger over de rand van zijn glas en bleef rondjes ermee maken. Hij had zijn hoofd in zijn hand leunen en staarde een beetje wezenloos voor zich uit.

Zijn blik gleed naar opzij bij het horen van een heldere stem, die vroeg om eend drankje, een moment liet hij zijn blik op de man rusten waar de stem afkomstig was geweest. Donker gekleurde lokken vielen warrig langs het gezicht, een huid die romig blank gekleurd was, ogen die haast de kleur van bloed leken te hebben, intens rood gekleurd. Met een kalm gebaar zette hij het glas neer om deze van zich af te schudden “Nog één graag.” Zijn blik op de jongen gerust, maar maakte zich een moment later weer van hem los, om weer door de kroeg te krijgen. Steeds meer mensen leken de alcohol in hun lichaam op te merken, mensen die zich goed wisten de houden leken al ene glazige blik in hun ogen te hebben, wat er op weer dat de alcohol hen wel degelijk iets deed. Hij hoorde hoe er naast hem een moment werd gegiecheld, wat maakte dat hij zijn blik weer naar opzij deed glijden, weer keek hij momenten naar de jongen, hij zag hoe hij fronste , hoorde hoe een zucht over zijn lippen vloeide. Wezenloos leek de jongen voor zich uit te staren, een glimlach vormde zich opnieuw om de lippen van Chance, een glimlach die anders was dan op het moment dat hij de kroeg in was gestapt. De glimlach leek charmant, haast verleidelijk, een kort moment nog bleef hij de jongen aankijken voordat een simpele begroeting zijn lippen verliet. “Hallo.”

Jared draaide zijn hoofd naar de jongen die net binnen was gekomen. ''Hey,'' zei Jared. Zijn stem klonk helder, duidelijk, opeens was hij weer helemaal clean. Alsof zijn hersenen een klap krijgen, en dat hem wakker schudde. De jongen lachte charmant naar Jared, wat zijn hart deed kloppen, wat zijn knieën liet knikken, er was iets bij deze jongen dat Jared aansprak. De blik van de jongen leek Jared te doorboren, alsof hij in zijn gedachtes wou komen. Jared wendde zijn blik af en dronk het laatste druppeltje uit zijn glas. Hij dacht even na. Was het slim om er nog eentje te nemen? Hij had in de loop van de jaren er steeds meer nodig om wat losser te komen. Misschien.. misschien moest hij er nog een nemen. Hij stak zijn vinger op en de barman schonk meteen nog een glas in. Meteen sloeg hij hem weer achterover en staarde afwachtend naar de bar, maar het leek weer niet door te dringen tot zijn hersenen. Hij zuchtte. Hoeveel moest een mens drinken om wat losser te komen?!

Hij zag hoe de jongen zijn hoofd omdraaide bij het horen van de woorden die over zijn lippen vloeide, een heldere, duidelijke stem klonk, die hem begroette, zoals hij daarvoor gedaan had. Hij zag de jongen zijn blik weer van hem afwendde, om de laatste overgebleven druppels vloeistof in het glas op te drinken. Met een kalm gebaar zette hijzelf het glas aan zijn lippen, om in enkele teugen de vloeistof op te drinken, waarna het glas met een luide klap weer op de bar neerkwam. Een grijns kwam om zijn lippen op het moment dat enkele personen zich geschrokken naar het geluid omdraaide, ook de man aan de bar kwam haastig toegesneld, om te weten te komen of het glas gebroken was. Een opgeluchte uitdrukking gleed over het gezicht van de man aan de bar, bij het zien dat het glas wat in zijn had lag gerust nog intact was. Hij hoorde hoe de man hem vroeg of hij een nieuw drankje wenste, waarop hij met zijn hoofd knikte als antwoord. Rustig zette hij het glas weer aan zijn lippen wanneer deze gevuld was, om er een slok uit te nemen, waarna hij nu rustiger werd neergezet, aangezien anders de drank in het glas verloren zou gaan. Zijn blik gleed weer af naar de jongen naast hem en opnieuw vormde een glimlach zich om zijn lippen. “Emil is de naam, maar je kunt me ook Chance noemen.”

Jared keek even naar de jongen. ''Jared..'' hij glimlachte lichtjes. Het was een flirtende glimlach, hij voelde dat dat het beste was om te doen. Hij wist niet eens of Chance/Emil wel op jongens viel, maar aan zijn glimlach te zien, waarschijnlijk wel. Hij deed wel heel gladjes voor een hetero, dus moest hij wel homo of biseksueel zijn. Jared zijn hart klopte in zijn keel. Eindelijk. Eindelijk had hij misschien iemand gevonden met wie hij zijn leven kon delen. Hij glimlachte in zichzelf en kamde zijn haar achter zijn oor. Hij voelde zich blij. Alsof zijn depressie eindelijk eventjes aan de kant geschoven was, en plaats maakte voor liefde. Het voelde heerlijk. Hij keek nog een keertje naar de jongen en beet op zijn onderlip. De manier hoe hij bewoog, de manier van hoe zijn ogen stonden, de glimlach die op zijn lippen speelde. Liefde op het eerste gezicht bestond dus echt.

Hij zag hoe een moment naar hem werd gekeken, hoorde opnieuw de heldere, duidelijke stem die zich ditmaal voorstelde, een glimlach vormde zich opnieuw om zijn lippen, terwijl hij het glas weer aan zijn lippen zette om de vloeistof in een slok op te drinken, waarna hij het glas weer met een kalm gebaar op de bar zette. Een flirtende glimlach had zich om de lippen van Jared gevormd, een glimlach die hem ergens goed deed. Hij zag hoe de man zijn donkere lokken achter zijn oor kamde, om hem vervolgens weer aan te kijken, een moment zag hij hoe Jared op zijn onderlip leek te bijten, wat maakte dat er een glimlach om zijn lippen ontstond. De man voor hem leek haast wat onzeker, hij zag hoe de barman opnieuw hun kant opliep, zonder dat hij sprak knikte Chance, als bevestiging dat hij graag nog een drankje had. Met lichtelijk verbazing schonk de barman hem opnieuw een wodka in om weer weg te lopen. “Wat brengt jou naar deze bedompte kroeg?” Een grijns kwam op zijn gezicht bij de vraag die hij stelde.

Jared keek even voor zich uit, en dacht over de vraag van de jongen. ''Ik denk gewoon even mijn hoofd leegmaken..'' Hij staarde naar zijn glas en schudde lichtjes zijn hoofd. ''En jij dan?'' Zei hij want spontaner. Hij trok zijn wenkbrauwen op en nam het lichaam van de jongen in zich op. Het was een mannelijk lichaam, aardig gespierd ook nog. Hij rilde even. Misschien was hij zelfs veel te knap, veel te knap voor hem in ieder geval, al kwam hij vertrouwd over. Jared was totaal niet gespierd. Hij was een mager skelet. Al had hij wel een six-pack, maar zijn armen waren heel dun. Hij was al heel lang onzeker over zijn lichaam. Maar hij had altijd wel wat te klagen. Dus nu moest hij het ook niet doen, ook niet met deze super kans van deze knappe jongen.

Hij zag hoe Jared een moment voor zich uit keek, leek na te denken over zijn vraag en wat er op te antwoorden, waarna zijn stem klonk, hij luisterde naar wat Jared vertelde, naar de reden die hem naar de kroeg had gebracht. Een moment keek Jared naar zijn glas, schudde licht zijn hoofd, waarna hij hem vroeg wat hem naar de kroeg had gebracht, de woorden, zijn stem klonk spontaner dan dat hij in werkelijkheid leek. Een glimlach vormde zich om de lippen van Chance terwijl hij zijn blik over Jared deed glijden, rustig deed hij het glas in zijn hand in het rond draaien, zag hij hoe de vloeistof in het glas zich met die beweging meebewoog. Een moment leek hij te denken over de vraag, leek hij die haast al vergeten te zijn. “Verveling, nieuwsgierigheid.” Zijn stem was helder, spontaan. De glimlach om zijn lippen was na de woorden die over zijn lippen waren gevloeid veranderd in een scheve grijns. Zijn blik bleef gerust op de man die aan zijn zijde aan de bar zat, terwijl hij met een kalme beweging het glas in zijn hand naar zijn mond bracht om een slok van de drank te nemen, waarna hij het glas weer terug plaatste op de bar. Nog steeds deed hij het glas ronddraaien in zijn hand, terwijl de vloeistof het zelfde deed, zich meebewoog met de draaiingen.

Jared keek de jonge man aan. ''Nieuwsgierig naar zo'n saaie bar..?'' Jared zag hoe de barman hem een vlugge kwade blik wierp, maar hij negeerde het volkomen. Hij praatte al wat vlotter door de alcohol in zijn bloed. Hij was blij met alcohol deze keer, misschien maakte hij dan kans. Hij hoopte zo hard dat hij het niet zou verpesten deze keer. Deze kans kreeg je maar een keer in je leven. Dus hij moest er zuinig op zijn. Een speelse lach verscheen op de lippen van Jared. ''Ik ga denk ik even naar buiten, een sigaretje opsteken, ga je mee?'' Jared keek de man aan. Hij hoopte dat hij ja zou zeggen, dan konden ze eventjes samen zijn. Misschien was dat van het sigaretje maar een smoesje om naar buiten te gaan. Jared pakte wat munten en legde die op de bar. Nu waren zijn drankjes in ieder geval betaald. Hij stapte van zijn kruk en keek nog een keertje de bar rond.

Een grijns vormde zich om zijn lippen bij de vraag die de man aan zijn zijde stelde, op zijn antwoord, in zijn ooghoek zag hij hoe de barman Jared een kwade, haast woedende blik toewierp, maar geen van hen besteedde daar werkelijk aandacht aan. Met ene lach schudde hij zijn hoofd. “Nee, nieuwsgierig naar wie ik zou ontmoeten.” Hij zag hoe een speelse lach zich vormde om de lippen van de man aan zijn zijde, hoorde zijn stem en luisterde naar de woorden die hij sprak, luisterde naar het voorstel dat hem werd gedaan. Hij zag hoe Jared munten op de bar neerlegde, om vervolgens van zijn kruk op te staan en zijn blik door de kroeg te laten glijden. Met een grijns om zijn lippen stak hij de nog vrije hand diep weg in de zak van zijn broek, zijn vingers tastte het binnenste van zijn zak af, tot deze enkele munten vonden. Met zijn vingers pakte hij de munten, om deze uit zijn zak te halen, een moment speelde hij met de munten tussen zijn vingers, waarna hij ze op de bar schoof. Hij zette het glas voor een laatste maal aan zijn lippen om het laatste beetje van de vloeistof op te drinken, waarna hij het glas op de bar liet rusten en zijn hand erom heen deed verdwijnen. “Natuurlijk.” Met een haast verleidelijke glimlach om zijn lippen stapte hij van de kruk af.

Jared voelde zijn hart kloppen. Er was iets.. er was iets aan deze man die hem aantrok. Zijn uiterlijk, zijn manier van praten, de verleidelijke glimlach die over zijn lippen speelde. Het hele plaatje was compleet. De jongen was niet veel groter dan Jared, ongeveer dezelfde lengte. Jared liep naar de deur en hield hem open voor Chance. ''Gaat u voor,'' mompelde hij glimlachend. Hij zag dat de barman niet-begrijpend naar hem keek. Homofoob. Jared zijn blik verzuurde een beetje en hij keek naar de barman. Als blikken konden doden lach de barman nu creperend op de grond. Jared schudde licht zijn hoofd. Laat die irritante barman het nou niet verpesten. Jared keek naar buiten. Het regende licht. Misschien was dat juist nóg romantischer. Jared glimlachte, een rilling van spanning trok over zijn rug. Spannend vond hij het zeker. Het was moeilijk om aan zichzelf toe te geven dat hij nooit een relatie heeft gehad, dus ook nog nooit gezoend, dat was misschien wel het moeilijkste, hij was 18, maar nog nooit had hij gekust. Misschien werd vanavond de eerste keer.

Hij zag hoe Jared liep, volde de bewegingen met zijn ogen, wachtte tot deze bij de deur was, voordat hij zijn lichaam in beweging zette, met kalme passen liep hij naar de deur, waar Jared al was gaan staan, op hem leek te wachten. Hij zag hoe de deur voor hem werd opengehouden, hoorde hoe de heldere stem tot hem sprak, wat maakte dat er opnieuw een glimlach om zijn lippen verscheen, zijn blik gleed een moment af naar de bar op het moment dat hij door de deur naar buiten stapte. Hij zag hoe de barman ene niet begrijpende blik op Jared wierp, een blik die meteen het oordeel weergaf wat de man over Jared velde. De blik die Jared werd toegeworpen irriteerde hem, het feit dat de man over Jared oordeelde zonder hem werkelijk te kennen, nu kende hijzelf Jared ook nog niet goed, maar toch irriteerde, prikkelde de blik hem. Rustig stapte hij de kroeg uit, kleine, haast minuscule druppels water vielen uit de hemel naar beneden, kwamen op de grond terecht. Licht regende het, een lichte, zwakke regen. Hij liet zijn bik naar achter zich glijden, wachtte tot Jared ook uit de kroeg naar buiten was gestapt. Rustig liep wat bij de deur weg, waarna hij zijn lichaam tegen de muur liet leunen. Opnieuw kwam er een glimlach om zijn lippen, iets aan Jared interesseerde hem, op een juiste manier.

Jared sloot de deur achter zich en de zwoele muziek verdween ook. Jared leunde naast hem en pakte een pakje sigaretten uit zijn zak en pakte er eentje. ''Ook eentje?'' hij stak het pakje uit naar Chance. Hij wist niet of hij rookte, maar dat maakte niet uit. Jared zelf rookte al sinds zijn 14e, zijn ouders lette toch nooit op hem, en hij zat vol met stress. Dus begon hij met roken. Het nam de stress totaal niet weg, maar hij was al verslaafd, dus was het moeilijk om te stoppen, en het was ook niet nodig, vond hij. Jared pakte een aansteker uit zijn zak en stak het puntje aan, hij beschermde het vlammetje met zijn hand, zodat het niet uitwaaide. Hij nam een trekje en zuchtte diep. ''Het is hier veel lekkerder dan in die muffe kroeg,'' mompelde hij. Hij staarde voor zich uit. Ze stonden aan de rand van een bos. De bomen hingen dreigend over elkaar heen. Jared keek er eventjes naar en tikte was as van zijn sigaret.

Hij hoorde hoe de deur achter Jared in het slot viel, wat maakte dat de geluiden die uit de kroeg afkomstig waren verstomden, de muziek die speelde verdween. Hij volgde de bewegingen die Jared maakte, zag hoe deze naast hem tegen de wand van het gebouw aanleunde, om een pakje sigaretten uit zijn zak haalde, waar hij er één uit pakte. Hij hoorde hoe de stem tegen hem sprak, luisterde naar de vraag, waar hij als antwoord op knikte om vervolgens een sigaret uit het pakte dat hem voor werd gehouden te vissen. Hij was niet iemand die vaak rookte, vermeed het vaker dan dat hij werkelijk rookte, maar een enkele sigaret op zijn tijd kon naar zijn mening geen kwaad. hij zag hoe de man naast hem een aansteker uit zijn zak nam om de sigaret aan te steken, met een lach griste hij, nadat Jared zijn sigaret had aangestoken, de aansteker uit zijn handen. Hij grijnsde speels om vervolgens de sigaret aan te steken. Hij hoorde hoe Jared wat mompelde en gromde wat instemmend. Hij keek voor zich uit, naar de bomen die dreigend over elkaar leken te hangen, terwijl de aansteker nog in zijn hand bleef gerust. Met een rustig gebaar nam hij een trek van de sigaret, om daarna de rook uit te blazen.

Jared gaapte en bedekte zijn mond met de rug van zijn hand. Hij blies wat rook uit en zuchtte diep. Het was een tijdje stil. Jared wist niet wat hij moest zeggen, of vragen, er hing een ongemakkelijke atmosfeer. Jared gleed via de muur naar de grond en ging zitten op de natte grond. Het maakte hem niet uit dat zijn billen nat werden. Niets maakte hem eigenlijk uit. Hij nam nog een trekje en toen zijn sigaret op drukte hij hem uit op de grond. Hij legde zijn achterhoofd tegen de muur en staarde naar de lucht, in de lucht hing een maan, die zo wit was vergelijke met de lucht, dat het wel leek alsof hij er op geplakt was, hij was vol, een volle maan. Romantischer kon hij zich deze avond niet voorstellen. Het liefst zou hij Chance nu om zijn nek vliegen en een kus in zijn nek drukken. Maar dat zou vreemd zijn.

Hij hoorde hoe er een gaap over de lippen van de man aan zijn zijde kroop, wat hem deed afvragen of hij hem deed vervelen. Seconden, minuten leken te verstrijken, zonder dat er één van hen sprak, tijd verstreek terwijl de stilte tussen hen in bleef hangen. In zijn hoofd zocht hij naar een mogelijke opmerking, iets wat hij kon zeggen, maar nergens leek hij iets bruikbaars te vinden, Normaal vroeg hij zich niet snel af wat hij moest zeggen, zei hij de dingen simpelweg, maar iets in hem wilde geen stomme opmerking maken, die ongeplaatst was en nergens op sloeg. Normaal zou hij dat misschien wel gedaan hebben, maar hij wilde geen vreemde indruk maken op Jared. Hij merkte op hoe Jared zich langzaam naar beneden deed zakken, tot hij op de vochtige grond neerkwam, zijn achterhoofd deed hij leunen tegen de wand achter hem. Met zijn ogen volgde Chance zijn blik, keek hij naar de heldere hemel terwijl hij een trek van zijn sigaret nam. Het was een heerlijke, frisse en heldere avond. Hij deed zijn blik van de hemel boven hen naar opzij glijden, naar Jared die nu op de grond naast hem was gaan zitten. Een glimlach vormde zich om zijn lippen. “We kunnen bij mij nog iets drinken, als je dat goed vind.” Een wat verlegen glimlach brak door op zijn gezicht terwijl hij nog een trek nam om vervolgens de sigaret tegen de wand te drukken.

Jared dacht dat hij het nooit zou vragen. ''Graag,'' zei hij zacht terwijl een glimlach over zijn lippen streek. Zijn gezicht was nu zo dichtbij. Jared wou hem kussen, maar in plaats daarvan stond hij op. Hij streek zijn broek glad en wiebelde heen en weer op zijn voeten. Hij was ongemakkelijk en zenuwachtig. Twee gevoelens die hij lang niet had gevoeld. Hij rilde even. Het was slim van hem geweest om vandaag wél een shirt aan te doen, normaal had hij dat nooit. Anders zou hij zich - voor het eerst - schamen. Misschien zou Chance dan denken dat hij een soort hoer was of iets in die richting. Dat zou hij niet willen. Hij keek naar Chance. "Waar woon je eigenlijk?'' Allemaal beelden van huizen schoten door zijn gedachtes, schattige bungalows in het bos, prachtige appartementen in de stad. Het kon alles zijn.

Hij hoorde hoe een zachte stem klonk, deed zijn blik naar beneden glijden, naar de man die hem het antwoord had gegeven, een glimlach had zich om zijn lippen gevormd bij het antwoord. Een glimlach gleed over de lippen van Jared, kun gezichten waren dicht bij elkaar, hij voelde hoe de adem van de man zijn gezicht streelde. Hij volgde de bewegingen die Jared maakte, hoe deze opstond, om vervolgens zijn broek glas te strijken en een moment op zijn voeten te wiebelen. Ergens leken zenuwen door zijn lichaam te gaan. Hij zag hoe de dieprode ogen hem aankeken, hoorde hoe de stem klonk, luisterde naar de vraag die hem werd gesteld. Een glimlach vormde zich opnieuw om zijn lippen. “Ik woon hier niet ver vandaan, ergens in het dorp. Ik woon liever niet in het kasteel. Laten we gaan.” Met zijn hoofd maakte hij een beweging richting het bos, het was een klein bos, dat groter, dreigender leek dan het in werkelijkheid was. Voorbij het bos, was een ander deel van het dorp, een deel dat zich meer bij de natuur, dichter aan de buitenkant bevond, dat was waar hij woonde.