Let me introduce you our night.

Zijn adem stokte. Zijn ogen draaide weg en hij greep Chance zijn pols vast en kneep er hard in. Hoe vaak hij ook niet dit heeft meegemaakt, de pijn is nooit minder geworden. Ik slikte in de ogen van Chance. Hij bleef zo kalm, knap van hem, Jared was meestal iemand die in paniek zou raken. Hij ademde sneller maar er kwam wel minder zuurstof binnen. Hij leek wel rustiger te zijn dan anders, nu Chance er bij was, hij leek echt vertrouwen in hem te hebben.

Hij hoorde, voelde hoe de adem van de jongeman stokte, zag vanuit de hoeken van zijn ogen hoe de ogen van Jared weg deden draaien. Hij voelde hoe zijn pols werd vastgegrepen, voelde hoe de hand er stevig in deed knijpen, maar liet het gebeuren, liet het toe, terwijl hij een hartmassage toepaste op de borst van de jongeman. Hij hoorde hoe de ademhaling sneller ging, wist dat een goed teken kon zijn. Door ademen nam met weer zuurstof op, toch bleef hij met zijn mond op die van Jared. Rustig deed hij via zin neus inademen, om vervolgens de uit te ademen en zijn zuurstof naar Jared te lijden. Rustig bleef hij dit doen, wachtend tot er verbetering, meerdere tekenen van leven in de jongeman kwamen.

Jared had te pols van Chance losgelaten en zijn gezicht leek iets op te klaren, zijn blik was helderder en hij duwde Chance zachtjes van zich af zodat hij rechtop kon zitten. Zijn hoofd was nog steeds zwaar maar het ging wel beter. Hij legde zijn hand op Chance zijn schouder. ''Bedankt..'' mompelde hij. ''Je hebt mijn leven gered..'' hij sloeg zijn armen om Chance zijn nek en drukte een kusje in zijn hals. Dit was alleen nog maar meer bewijs dat Chance van hem hield.

Hij had gevoeld hoe de greep om zijn pols was verslapt, waarna deze was verdwenen, hij voelde hoe Jared hem zacht van zich af deed duwen, wat maakte dat hij zijn handen van de borst haalde, zijn lippen van de van hem. Hij voelde hoe de jongeman zijn hand op zijn schouder deed leggen, hoorde hoe zijn stem klonk, hoe hij hem een zacht bedankt mompelde, hem zei dat hij zijn leven gered had. Hij voelde hoe Jared zijn armen om hem heen deed slaag, voelde hoe hij kusjes in zijn hals plaatste. "Zelfs al had ik niet met heel mijn hart van je gehouden, ik had je niet zomaar kunnen laten sterven." Een lichte glimlach deed zich om zijn lippen bevinden. Hij drukte zijn lippen op het lichaam van de man. "Laten we ons aankleden."

Jared wist niet precies wat haar daarvan moest denken. Betekende het dat hij niet van hem hield? Of juist wel? Hij ging eruit van wel en stond op. Hij liep achter Chance aan de woonkamer binnen om vervolgens zijn kleding op te rapen. Hij wierp een blik op de bank en glimlachte, hij kreeg weer een rilling op zijn rug en trok zijn broek en floddirige blouse aan. "Misschien moet ik maar eens naar huis gaan, ik moet nog heel veel dingen doen, en ik wil je niet tot last zijn.." Het was eigenlijk de laatste rede. Jared was echt de vrouw in deze relatie, hij was altijd bang dat hij een last was, hij piekerde altijd en ligt onder als het om seks gaat. Niet dat hij het erg vond, maar het was gewoon zo.

Met kalme passen liep hij naar de woonkamer, een handdoek nog om zijn middel gerust, door de ruimte, met name bij de bank lagen kleding, rommeling, achteloos op de grond geworpen. Rustig deed hij de kleding aan die hij de avond daarvoor ook al aan zijn lichaam had gehand. Hij hoorde hoe de stem van Jared klonk, draaide zich naar hem om. Lachend deed hij zijn hoofd schudden bij de woorden, met een warme, scheve grijns deed hij de jongeman aankijken. "Als die dingen niet kunnen wachten zal ik je laten, maar weet dat je me niet tot last bent." Met een hand ging hij door zijn eigen lokken, zijn grijze ogen deden glanzen.

Hij keek naar Chance en een glimlacht gleed over zijn gezicht. ''Goed, maar ik zal wel voor de zon onder gaat moeten vertrekken..'' hij knikte naar Chance en veegde zijn haar naar achteren. Hij vouwde zijn handdoek op en legde hem weg. Hij keek naar Chance en liep naar hem toe. ''Je bent een schat..'' Hij streek over zijn heup en drukte een kusje op zijn wang. ''Dus, wat was je van plan te gaan doen vandaag?'' Hij keek hem met een scheef hoofd aan en een verleidelijke blik, hij frummelde aan de onderkant van Chance zijn shirt.

Hij hoorde hoe de stem van de jongeman deed klinken, knikte op de woorden die over zijn lippen rolde. “Wat jij wilt.” Een warme glimlach deed zich om zijn lippen bevinden terwijl hij naar Jared keek. Hij zag hoe hij zijn handdoek deed vouwen, waarna hij naar hem toegelopen kwam, de woorden die over de lippen kwamen maakte dat hij licht deed grinniken. Hij voelde hoe Jared zijn lippen een moment op zijn wang deed rusten, waarna zijn stem weer deed klinken. Een verleidelijke blik lag in de ogen tegen de jongeman, die hem met scheef hoofd deed aankijken, hij voelde hoe de vingers aan zijn shirt deden frommelen. Hij glimlachte, opnieuw, hij leek meer te glimlachen in het gezelschap van de jongeman. “Ik had zin uit te gaan, naar buiten, maar verder dan dat was ik nog niet.”

Jared legde zijn hand op Chance zijn borst. "Laten we dan gewoon naar buiten gaan en dan zien we het wel," Hij likte langs zijn bovenlip en pakte zijn hand vast. Hij liep met zijn jonge vriend naar de voordeur en snoof de frisse lucht in.

Lekker kort, heerlijk.

Een charmante glimlach deed zich om zijn lippen vormen, bij de woorden van de jongeman, rustig liet hij zich door hem naar de voordeur voeren, waar hij wanneer deze geopend was door stapte. Hij hoorde hoe de deur in het slot deed vallen, wanneer ze beide buiten deden staan. Zacht trok hij Jared met zich mee, rustig liep hij over de straat, hoorde hoe zijn voetstappen zacht deden klinken, te samen met die van de jongeman. De frisheid van de ochtend deed nog in de lucht hangen. Rustig deed hij de frisse lucht inademen, die licht deed prikkelen. Hij genoot van ochtenden die fris waren, dat ze deden prikkelen in de longen, bijna sneden tegen de huid. Hij had niet werkelijk een doel naar waar hij liep, hij liep simpelweg, tot hij iets zou tegen komen dat hem aansprak, waar hij de tijd zou willen doorbrengen of tot de jongeman hem ergens bracht.